۵ اسفند ۱۳۵۲ ـ درگذشت حسین نخجوانی
یکشنبه ۵ اسفند ۱۳۵۲
مصادف با ۱ صفر ۱۳۹۴ و ۲۴ فوریه ۱۹۷۴
درگذشت حسین نخجوانی
حسین نخجوانی ـ محقق، نویسنده و مترجم توانای تبریزی ـ چشم از جهان فروبست و در آرامستان طوبائیه تبریز در کنار برادر بزرگش حاج محمد نخجوانی آرام گرفت.
وی در سال ۱۳۰۰ هجری‌شمسی در تبریز به دنیا آمد. پس از حضور در مکتب آن زمان به فراگیری فارسی، عربی، صرف و نحو پرداخت و چندی در مدرسه جدیدالتأسیس دولتی که در کوی جبه‌خانه قرار داشت مشغول تحصیل گردید.
بعد از وفات پدر، به همراه برادر بزرگترش حاج محمد نخجوانی در حجره پدر مشغول تجارت شد اما در اثر شوق مفرطی که به جمع‌آوری کتاب در وی وجود داشت، از مخارج یومیه خود کسر کرده کتاب می‌خرید. وی دو مرتبه در سال‌های ۱۳۰۵ و ۱۳۱۴ هجری‌شمسی به قصد سیاحت و معالجه به اروپا رفت و از تمام کتابخانه‌ها و موزه‌های شهرهای بزرگ اروپا از قبیل لندن، پاریس، برلین و بروکسل دیدن کرد.
نخجوانی از سال ۱۳۲۷ هجری‌شمسی، در نوشتن نشریه دانشکده ادبیات تبریز با هیئت تحریریه آن نشریه همکاری نمود و بیش از ۶۰ عنوان مقاله، راجع به آثار باستانی تبریز و بعضی کتاب‌های خطی کمیاب و شعرای گمنام در آن نشریه نوشت.
توقیعات کسری، یکی از بهترین آثار ماندگار حسین نخجوانی است که ترجمه قسمتی از سیاحت‌نامه اولیاء چلبی می‌باشد.
وی در وصیت نامه خود کتابخانه‌اش را که شامل ۸۳۶ جلد کتب خطی و ۲۰۴۳ جلد کتب چاپی سنگی و سربی بود و یکی از ۵ کتابخانه خصوصی و بزرگ تبریز در آن زمان به شمار می‌رفت، به کتابخانه ملی تبریز اهدا نمود.
شادروان نخجوانی، همه عمرش را صرف جمع‌آوری کتب خطی نمود و آنها را به جامعه فرهنگی تبریز اهدا نمود.