۱۳ آذر ۱۳۰۶ – تولد محمدحسین مبین
دوشنبه ۱۳ آذر ۱۳۰۶
مصادف با ۱۰ جمادی‌الثانی ۱۳۴۶ و ۵ دسامبر ۱۹۲۷
تولد محمدحسین مبین
محمدحسین مبین ـ نویسنده، شاعر و پزشک توانای معاصر آذربایجان ـ در محله چرنداب پا به عرصه هستی گذاشت.
تحصیلات ابتدایی را در تبریز و کلاس ششم و دوره دبیرستان را در کرمان به پایان رساند و سپس به تبریز مراجعت نمود و در سال ۱۳۲۸ هجری‌شمسی وارد دانشکده پزشکی تبریز شد و ۶ سال بعد به دریافت دکترای پزشکی نایل آمد.
وی در سال ۱۳۳۷ هجری‌شمسی به استخدام وزارت بهداری درآمد و خدمات پزشکی و اجتماعی خود را با یافتن بیماران جذامی در آذربایجان‌شرقی آغاز کرد و پس از یک سال فعالیت، در سال ۱۳۳۸ هجری‌شمسی به‌عنوان کفیل آسایشگاه جذامیان باباباغی تبریز معرفی و به ادامه فعالیت پرداخت.
مبین در سال ۱۳۴۱ هجری‌شمسی با استفاده از بورس تحصیلی سازمان بهداشت جهانی، برای طی دوره آموزشی علمی و عملی جذام، رهسپار کشورهایی مانند اسپانیا، پرتقال، نیجریه و مالی گردید و پس از طی این دوره، به ایران مراجعت و به‌عنوان رئیس آسایشگاه باباباغی مشغول به خدمت شد.
در سال ۱۳۴۸ هجری‌شمسی تخصص در رشته بیماری‌های پوست از دانشگاه تبریز اخذ نمود و از بهمن سال ۱۳۵۳ به‌عنوان عضو افتخاری انجمن کمک به جذامیان ایران انتخاب گردید.
مبین، علاوه بر خدمات روزمره در امر جذام و به‌خاطر عشق و علاقه خاصی که به شعر و ادب آذربایجان دارد، در وادی ادبیات نیز سهم قابل توجهی داشته و آثار بسیاری در زمینه‌های مختلف ادبی بخصوص ادبیات آذربایجان و کودکان خلق کرده است که برخی از این آثار عبارتند از:
به یاد شهریار، سخنان عارفانه و نصایح حکیمانه نظامی‌گنجوی، شیطان در شعر شهریار، غنچه‌های خونین، عاشیقلار، قاپیمیز آچیلیر گونشه ساری، آچیل چتریم آچیل، گل باهاریم گل، حماسه خونین انقلاب‌اسلامی، سارای جذامی، آی بالام باغدا ناوار؟، قوش یوواسی و رسامین قلمینده طبیعت جانلانیر.
ایشان در شعر نیز دستی توانا و ذوقی قابل ستایش دارد و تخلص شمشک زینت اشعار اوست.