دوشنبه ۱۰ دی ۱۲۹۰
مصادف با ۱۰ محرم ۱۳۳۰ و ۳۱ ژانویه ۱۹۱۲
کشته شدن مجاهدین مشروطه به‌دست روس‌ها
۱۰ محرم پر اندوه‌ترین روز در تاریخ مشروطیت برای تبریز بود. دسته انبوهی از سالدات‌ها و قزاق‌ها سربازخانه شهر را تصرف و سردسته‌های مشروطه را دستگیر کرده بودند.
به دنبال حمله نیروهای روسی به تبریز و در پاسخ روس‌ها به بی‌احترامی یکی از پاسبان‌های نظمیه به مأمور روسی، شهر تبریز میدان جنگ و نبرد شد و روس‌ها هرآنچه می‌دیدند به آتش کشیدند و غارت و خونریزی را به نهایت خود رساندند.
در یک سو در پهلوی درختی ۲ تیر ستون‌وار بلند کرده و یک تیر افقی بر روی آن میخ‌کوب و ریسمان‌ها را از آن آویختند. این چوبه داری بود که می‌خواستند سران آزادی ایران را از آن حلق‌آویز کنند. از این کار خوشحال بودند و تیرها را با پارچه‌های ۳ رنگ پرچم روسی آراسته و بدین‌ترتیب به جشن و پایکوبی پرداختند.
کمی به نیمروز مانده، ۴ دستگاه شصت‌تیر در چهارگوشه سربازخانه مستقر نموده و بر پشت بام‌ها نیز نگهبان گماردند.
یک دسته از مردم جلوی سربازخانه گردآمده و خاموش و سرافکنده ایستاده بودند که ناگهان ۲ ارابه باربری روسی با ۹ نفر دستیگر شده و سوار بر روی آنها، جهت اعدام وارد محوطه باغ‌شمال شدند.
میرزا علی ثقه‌الاسلام تبریزی، شیخ سلیم، آقاکریم (برادر شیخ سلیم)، ضیاء العلماء، محمدقلی خان (دایی ضیاء العلماء)، صادق الملک، آقا محمد ابراهیم، حسن (پسر ۱۸ ساله علی‌مسیو)، و قدیر (پسر ۱۶ ساله علی‌مسیو) کسانی بودند که به جرم دفاع از میهن به سوی چوبه‌دار می‌رفتند.