جمعه ۳۰ آبان ۸۸۰
مصادف با ۱ جمادی‌الاول ۹۰۷ و ۲۲ نوامبر ۱۵۰۱
آغاز حکومت شاه اسماعیل صفوی در تبریز
شاه ابوالمظفر بن شیخ حیدر بن شیخ جنید معروف به شاه اسماعیل صفوی پس از کشته شدن پدرش توسط دشمنان، سال‌ها مخفیانه زیست تا این‌که در سن ۱۴ سالگی به کمک مریدانی که سخت به او معتقد بودند، شاه ایران شد و سلسله خویش را به نام جدش صفی‌الدین، صفویه نامید.
پس از مدتی طوایف قزلباش به او پیوستند. سپس راهی شروان گردید و قاتلان پدر خود را کشت و فرمانروای آق قویونلو را در نزدیکی نخجوان به سختی شکست داد. پس از فرار امیر آق قویونلوها، شاه اسماعیل به تبریز آمد و تاج سلطنت ایران را در این شهر بر سر نهاد و رسماً آغاز حکومت خویش را اعلام کرد. قبایل ترکمان، دست بیعت و ارادت به او دادند و او را حمایت کردند و از این پس حکومت سلسله خاندان صفوی بر ایران آغاز گردید و شاه اسماعیل در اولین اقدام مهم خود، در شهر تبریز مذهب تشیع را به‌عنوان مذهب رسمی دولت و مملکت صفوی اعلام نمود .
خلیفه عثمانی به نام سلطان سلیم اول که شیعیان را کافر می‌دانست و خود را نیز خلیفه تمامی مسلمانان جهان می‌خواند به قصد اشغال کامل ایران با لشکری عظیم به این کشور لشکرکشی کرد. شاه اسماعیل به قصد دفع حمله عثمانیان، با جمع‌آوری حدود ۵۰ هزار سرباز در مقابل ۲۰۰ هزار سپاه عثمانی به غرب لشکر کشید و به رغم کمبود نیرو و استفاده سپاه مهاجم از توپخانه، در نبرد چالدران آنچنان دلیرانه فرماندهی و شخصاً در میدان نبرد جنگید که علی‌رغم شکست خوردن، نبرد او در زمره نبردهای بزرگ تاریخ و از افتخارات ایرانیان محسوب می‌شود.
ترکان عثمانی در این جنگ قسمت بزرگی از آذربایجان را به اشغال خود درآورند. اما شاه اسماعیل توانست در مدتی کوتاه با تدابیر جنگی ایران را متحد کرده و در برابر هجوم دشمنان داخلی و خارجی ـ بخصوص ازبکان و عثمانی‌ها که از شرق و غرب به ایران حمله می‌کردند ـ مقاوم کند.
پادشاه جوان، زمانی که ۳۶ سال از عمرش مىگذشت، در پایان یک فرمانروایى ۲۴ ساله، در نواحى شروان و قره‌باغ که به شکار و تفریح رفته بود، بیمار شد و در راه بازگشت به تبریز در حوالى سراب دیده از جهان فروبست. جسد او را به اردبیل آوردند و در بقعه جدش شیخ صفى‌الدین اردبیلى به خاک سپردند.