کوی شتربان (دوه چی)
دوه چی یا کوی شتربان
محله قدیمی دوه چی از محلات تاریخی شهر تبریز است که به نام کوی شتربان هم نامیده می شود.
علت نامگذاری آن در گذشته تجمع چارپایان باری، سفری و کاروان های شتر، در این مکان بود.
موقعیت ارتباطی این محله در گوشه شمال غرب تبریز ایجاب می کرده که هر روز صدها کاروان ورودی به شهر تبریز در آن رفت و آمد نمایند و به این دلیل نام “دوه چی” بر این محل نهاده شود.
این محله از محلات ثروتمند تبریز بوده و نادرمیرزا در مورد این کوی چنین می نویسد:
” بزرگترین کوی های تبریز است و جمعیت این کوی بسیار و با ثروت است.”
پیشه وران این محله بیشتر قالیباف و اکثر مردم آن بازرگان و اقتصاد پیشه بوده اند.
محله شتربان از شمال به کوههای سرخاب (عینالی)، از مشرق به محله سرخاب، از جنوب به مهرانرود، و از مغرب به محله امیره قیز (امیرخیز) محدود است.
تعداد قریب به ۳۰ مسجد بزرگ چون مسجد شکیلی، حاج آقا و مسجد عرب لر، قنات هایی چون قنات حسن پادشاه و امام جمعه، حمام های اسد بیگ و بالا حمام و کاروانسراهای متعدد از میراث این محله تاریخی محسوب می شوند.
از محلات معروف این کوی می توان به محله گرو، کوچه اسلامیه، کوچه صدقیانی، کوچه بیدزار و چهار دربند اشاره کرد.
خانه های قدیمی و زیبایی در این محلات وجود دارند که از جمله آنها می توان به خانه محمودیه، خانه میرزا محمود انصارین و خانه صرافلار اشاره کرد.
