کاظم قاروبی تبریزی
(۱۳۰۰ش، تبریز ـ ۲۰ شهریور ۱۳۷۴، قم)
از علما و عرفای بنام آذربایجان، نویسنده، پژوهشگر
کاظم قاروبی تبریزی در سال ۱۳۰۰ هجری‌شمسی در محله دوه‌چی متولد شد. دوران کودکی را تحت تربیت والدین متقی و متدین رشد یافت و چون از هوش و استعداد بالایی برخوردار بود، تحصیلات کلاسیک را تا کلاس نهم ادامه داد و در سطح کشور به‌عنوان دانش‌آموز نمونه شناخته شد. آنگاه با بورسیه دولتی برای ادامه تحصیل در اروپا انتخاب گردید.
ایشان جهت اعزام به خارج از کشور، مشغول فراگرفتن زبان فرانسه بود که با راهنمایی یکی از علمای تبریز، تغییر نظر داده و به تحصیل علوم دینی روی آورد. حدود ۳ دهه در نجف‌اشرف اقامت گزید و از سنین جوانی به درجه اجتهاد دست یافت.
اوج دانش وی، فقه بود و بیش از ۴۰ سال به تدریس آن پرداخت، اما در همه علوم رایج نظیر فقه، اصول، حدیث، رجال، تفسیر، تاریخ، ادبیات، ریاضیات، هیئت، هندسه، کلام، فلسفه و منطق تسلط فراوان داشت و به زبان‌های انگلیسی و فرانسوی نیز آشنایی داشت.
وی در سال ۱۳۵۰ هجری‌شمسی با کوله‌باری از دانش و تقوا به ایران بازگشت. پس از توقفی کوتاه در تبریز، به حوزه علمیه قم رفت و تا آخر عمر آنجا ماندگار شد.
از جمله مهم‌ترین آثار قلمی وی در علوم مختلف می‌توان به شرح عروه‌الوثقی (۱۵۰جلد)، القواعد الفقهیه (۵۰جلد)، تطبیقات الوسایل (۲۰جلد)، الاصول الجدیده (۱۰جلد)، الفقه المیسر، و شرح اسفار اشاره کرد.
عالم و عارف بنام آذربایجان پس از عمری تلاش علمی، تدریس و تربیت شاگردان فراوان، در پى یک بیمارى طولانى در شهر مقدس قم دارفانی را وداع گفت و پیکر مطهرش در میان حزن و اندوه ارادتمندان تشییع و در آرامستان ابوحسین به خاک سپرده شد.