پروین اعتصـامی ؛ شاعره و غزل سرای نامدار ایران
پروین اعتصامی
(۲۵ اسفند ۱۲۸۵، تبریز ـ ۱۵ فروردین ۱۳۲۰، تبریز)
شاعره و غزلسرای نامدار ایران
پروین (رخشنده) اعتصامی فرزند میرزا یوسف‌خان اعتصامی به سال ۱۲۸۵ هجری‌شمسی در خانواده ادب پرور و فرهنگی متولد شد. همواره منزل ایشان میزبان اشخاصی نظیر دهخدا، ملک‌الشعرای بهار و دیگر ادبای سرشناس بود. از این رو پروین در این فضای علمی و فرهنگی پرورش یافت و با افکار نخبگان ادب عصر خود آشنایی یافت.
وی در سال ۱۳۱۳ هجری‌شمسی ناخواسته با پسرعموی پدرش به نام فضل‌اله همایون فال ـ از صاحب منصبان نظمیه ـ ازدواج کرد اما چون روحیات این دو به کلی با هم فرق داشت، این وصلت بعد از چند ماه به جدایی منجر شد و پروین با قلبی شکسته به خانه پدرش بازگشت.
دیوان اشعارش که شامل ۵ هزار بیت شعر است، برای اولین بار در سال ۱۳۱۴ هجری‌شمسی با مقدمه ملک‌الشعرای بهار منتشر شد و از شورای‌عالی معارف نشان درجه سوم علمی دریافت کرد.
این شاعره بزرگ در فروردین ۱۳۲۰ در آستانه ۳۵ سالگی بیمار شد و روز پانزدهم همان ماه چشم از جهان فروبست و پس از تشییع در مقبره خانوادگی در صحن حضرت معصومه(س) تدفین گردید.
در نقل‌های مختلف دلیل درگذشت این غزلسرای نام آشنا را عدم حضور به موقع پزشک بر بالین بیمار دانسته‌اند و با اینکه وی به حصبه مبتلا بود، پزشک آن را تشخیص نداد و باعث شد اختر چرخ ادب در اوج جوانی از دنیا رخت بربندد.
وی قبل از مرگش این شعر را برای قبر خود سروده بود:
این که خـاک سـیه‌اش بالین است
اخــتـر چــرخ ادب پـرویـن است
گـرچـه جـز تلـخـی از ایــام ندید
هرچه خواهی سخنش شیرین است
صـاحـب آن هـمه گـفـتار امــروز
سـائل فاتـحه و یاســین اسـت
…