وصف تبریز در سفرنامه جهانگردان
قسمت سیزدهم : ولادیمیر فئودوروویچ مینورسکی
(۱۸۷۷ ـ ۱۹۶۶ میلادی)
سفر به تبریز : ۱۲۸۳ هجری‌شمسی / ۱۳۲۲ هجری‌قمری / ۱۹۰۴ میلادی
پروفسور ولادیمیر فئودورویچ مینورسکی (Владимир Фёдорович Минорский) (زاده ۶ فوریه ۱۸۷۷ – درگذشته ۲۵ مارس ۱۹۶۶) خاورشناس و ایران‌شناس روس و استاد دانشگاه لندن می باشد. مینورسکی بخاطر آثارش در زمینه تاریخ، ادبیات، جغرافیا و فرهنگ شهره است.
ولادیمیر مینورسکی از سال ۱۸۹۶ تا ۱۹۰۰ در دانشگاه مسکو به تحصیل حقوق پرداخت و سپس مشغول آموختن زبان‌های شرقی در مؤسسه لازارف شد. وی در ۱۹۰۳ به خدمت وزارت امور خارجه روسیه درآمد و از ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۸ در ایران و در شهر تبریز خدمت کرد.
مینورسکی روسیه را در جریان انقلاب ۱۹۱۷ ترک کرد و از سال ۱۹۲۳ به تدریس زبان فارسی در مدرسه زبان‌های شرقی پاریس پرداخت. پس از آن، از ۱۹۳۲ به تدریس زبان و ادبیات فارسی و تاریخ ایران در مدرسه زبان‌های شرقی لندن مشغول شد. وی در سال ۱۹۳۷ استاد زبان فارسی در دانشگاه لندن شد. مینورسکی در سال ۱۹۴۴ بازنشسته شد و از آن پس در کمبریج زندگی کرد. وی در ۲۵ مارس ۱۹۶۶ درگذشت.
به گفته وی قدیمی‌ترین آثار تبریز مربوط به آغاز قرن چهاردهم میلادی یعنی دوره مغول می‌باشد که تا کنون درباره آنها مطالعه منظم و دقیقی به عمل نیامده است.
از بین رفتن آثار تاریخی تبریز دو عامل مهم داشته:
یکی وقوع زمین‌لرزه‌های شدید و دیگری اهمیت ندادن شیعه به آثاری که به دست پیشینیان و دشمنان مذهبشان ساخته شده، گرچه هنوز عده‌ای از آنها پابرجاست.