ناصرالدین شاه قاجار
(۲۵ تیر ۱۲۱۰، اسکو ـ ۱۲ اردیبهشت ۱۲۷۵، شهر ری)
چهارمین پادشاه سلسله قاجاریه
ناصرالدین شاه قاجار معروف به سلطان صاحبقران در سال ۱۲۱۰ هجری‌شمسی در شهر اسکو متولد شد. وی چهارمین پادشاه قاجار بود و طولانی‌ترین دوره حکومت در سلسله قاجار مربوط به دوران پادشاهی او بود.
فرمان ولیعهدی وی به سال ۱۲۱۴ هجری‌شمسی در تبریز قرائت شد. در سن ۱۴ سالگی با دخترعموی پدرش ازدواج کرد و بدین ترتیب چون دیگر صغیر محسوب نمی‌شد به حکومت آذربایجان برگزیده شد. با مرگ پدرش محمدشاه، در ۲۲ شهریور ۱۲۲۷ بر تخت سلطنت نشست و به پادشاهی ایران دست یافت و نزدیک به ۵۰ سال در ایران حکومت کرد.
وی در سال ۱۲۵۲ هجری‌شمسی عازم اروپا شد و پیشرفت کشورهای اروپایی را دید و با ضعف ایران مقایسه کرد. او در روسیه، آلمان، بلژیک، انگلستان، فرانسه، سوئیس و ایتالیا از دستاوردهای ممالک مترقی بازدید کرد و سفرش علی‌رغم هزینه هنگفت، نتایج مفیدی دربر داشت که نخستین دستگاه ضرب سکه، چاپ اولین تمبر پستی، ایجاد بریقاد قزاق و پلیس، بخشی از ماحصل سفرهای وی بود.
در زمان وی کاخ موزه قاجار در کاخ گلستان آغاز به کار کرد.
سلطان صاحبقران در آستانه پنجاهمین سال تاجگذاری در سال ۱۲۷۵ هجری‌شمسی، به دست میرزا رضا کرمانی در حرم شاه عبدالعظیم در شهر ری ترور شد و در همانجا به خاک سپرده شد.
سنگ قبر مرمرین یکپارچه وی که تمثال کامل شاه روی آن حکاکی شده است هم اکنون در موزه کاخ گلستان نگهداری می‌شود و یکی از شاهکارهای کنده‌کاری در دوره قاجار به شمار می‌رود.