میرصالح حسینی
(۱۳۲۴ش، تبریز ـ ۲۶ خرداد ۱۳۹۰، تبریز)
ادیب، شاعر، نویسنده، مترجم، زبان‌شناس
میرصالح حسینی در سال ۱۳۲۴ هجری‌شمسی در تبریز به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در مکتب‌خانه آغاز و با رتبه اول استانی دبیرستان را به پایان رساند. بلافاصله پس از اخذ دیپلم، در رشته حقوق قضایی دانشگاه پذیرفته شد و همزمان از کانون وکلای تهران پروانه وکالت اخذ نمود و ادامه تحصیل را در مقطع دکترای فیلولوژی ـ زبان‌شناسی ـ از سرگرفت و با رتبه بالایی گواهینامه دکترای خود را گرفت.
وی از سنین نوجوانی به ادبیات مرثیه‌ای گرایش پیدا کرد و نخستین شعرش را در سن ۱۱ سالگی در نشریه قبس به زبان ترکی انتشار داد.
حسینی علاوه بر ترکی و فارسی به زبان‌های انگلیسی، فرانسه و عربی نیز تسلط کامل داشت و آثار بسیاری از شعرا را به زبان‌های دیگر ترجمه کرد.
مثنوی اسرار خلقت، شرح بعضی مفاهیم در آثار استاد شهریار، ترجمه دعای ماه مبارک رمضان به زبان آذری، بیست سوره از قرآن با نثر مسجع، و ترجمه غزلهای حافظ، سعدی، شمس‌تبریزی، مهستی و استاد شهریار از مهم‌ترین آثار وی به شمار می‌رود.
این ادیب فرزانه پس از سال‌ها مجاهدت در حوزه ادب و عرفان، به سال ۱۳۹۰ هجری‌شمسی چشم از جهان فروبست و پس از تشییع با شکوه در آرامستان وادی‌رحمت به خاک سپرده شد.