میرزا رضا صراف تبریزی ؛ ادیب، شاعر، غزل‌سرا
میرزا رضا صراف تبریزی
(۱۲۳۳ش، تبریز ـ ۱۰ اردیبهشت ۱۲۸۶، تبریز)
ادیب، شاعر، غزل‌سرا
میرزا رضا صراف تبریزی به سال ۱۲۳۳ هجری‌شمسی در محله راسته کوچه متولد شد. با درگذشت پدرش، از نوجوانی شغل او را دنبال کرد و با صرافی معیشت خانواده را تأمین نمود و همزمان با کار به کسب علم و دانش پرداخت.
وی یکی از مفاخر آذربایجان و از بزرگترین غزل‌سرایان کشور بود که متجاوز بر ۲۵۰۰ بیت شعر ترکی و فارسی از وی به یادگار مانده و با توجه به توان بالایی که در شعر داشت، به سعدی ترکی‌سرا شهرت یافته بود.
میرزا رضا در تمام دوران حیاتش لحظه‌ای از تحصیل علم و ادب دست برنداشت و ضمن آن همواره یار محرومین بود. در جریان قحطی سال ۱۲۷۷ هجری‌شمسی که در تبریز غله و مایحتاج مردم تمام شده بود، با تشکیل کمیسیونی مرکب از افراد نیکوکار تبریزی، با نام اعانه ملی، به کمک مردم نیازمند شتافت و با جمع‌آوری پول از ثروتمندان و خرید گندم برای درماندگان، عده زیادی از اهالی تبریز را از مرگ حتمی نجات داد.
وی در امور فرهنگی نیز همواره پیشقدم بود و به مدارس تبریز کمک می‌کرد. شخصیت ادبی صراف چنان از عظمت و ابهت برخوردار بود که شاعران بزرگ متأخر، با الهام گرفتن از اشعار وی آثار برجسته‌ای را خلق نموده و با افتخار از او یاد کرده‌اند.
این ادیب شیرین گفتار در سال ۱۲۸۶ هجری‌شمسی زمانی که ۹ ماه از صدور فرمان مشروطیت می‌گذشت، بر اثر ابتلا به بیماری آسم در زادگاهش چشم از جهان فروبست.