منوچهر مرتضوی
(۱ تیر ۱۳۰۸، تبریز ـ ۹ تیر ۱۳۸۹، تبریز)
ادیب، حافظ‌شناس، نویسنده، پژوهشگر، رئیس دانشگاه تبریز
منوچهر مرتضوی به سال ۱۳۰۸ هجری‌شمسی در محله ششگلان چشم به دنیا گشود. مقدمات تحصیلاتش را در تبریز طی کرد و سپس برای ادامه تحصیل راهی تهران شد و از محضر بزرگان ادبیات ایران همچون ملک‌الشعرای بهار، بدیع‌الزمان فروزانفر و سعید نفیسی کسب علم نمود تا این‌که در اردیبهشت‌ماه ۱۳۳۷ از دانشگاه تهران دکترای زبان و ادبیات فارسی گرفت.
حدود سال ۱۳۴۵ هجری‌شمسی، مؤسسه تاریخ و فرهنگ ایران وابسته به دانشگاه آذرآبادگان را بنیان‌گذاری نمود که با وجود وی، کتاب‌های بی‌نظیری توسط این مؤسسه به جامعه علمی تقدیم شده است.
شهریورماه ۱۳۵۶، ریاست دانشگاه آذرآبادگان به مرتضوی سپرده شد که در این راه نیز از هیچ کوششی دریغ نکرد.
وی در طول حیات خویش تألیفات ارزشمندی از خود برجای گذاشته است که از آن جمله می‌توان به جام‌جم یا تحقیق در دیوان حافظ، مکتب حافظ، مسایل عصر ایلخانان، فردوسی و شاهنامه، و زبان دیرین آذربایجان اشاره کرد.
این ادیب بزرگ در سال ۱۳۸۹ هجری‌شمسی به علت بیماری و کهولت سن، پس از ۸۱ سال تلاش علمی و ادبی در زادگاه خود دار فانی را وداع گفت و در میان انبوهی از حضور مردم ادب‌پرور تبریز تشییع و به خاک سپرده شد.