منصور قندریز
(۱۱ اسفند ۱۳۱۴، تبریز ـ ۷ اسفند ۱۳۴۴، تبریز)
از مؤسسان تالار ایران، از بنیانگذاران مکتب سقاخانه در نقاشی
منصور قندریز به سال ۱۳۱۴ هجری‌شمسی در تبریز به دنیا آمد. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه راهی تهران شد و مدت ۲ سال در روستاها به مطالعه و نقاشی سپری کرد.
وی علاقه‌ای مفرط به اشعار و قصه‌های تصویری داشت و در جریان مطالعاتش به نقاشی‌های چینی و ایرانی روی آورد و به هنرمندان نوین همچون پیکاسو و ماتیس گرایش پیدا کرد به طوری که در سال ۱۳۳۸ هجری‌شمسی اولین نمایشگاه نقاشی خود را برگزار نمود و همزمان با فعالیت‌های هنری به تحصیل در رشته هنرهای تزئینی پرداخت.
قندریز در خلق آثار ماندنی خود ابتدا به آثار فیگوراتیو توجه کرد و با ترسیم خطوط کناری نما، شکل‌ها را از زمینه جدا نمود. تابلو آدم و حوا از جمله کارهایی در این قالب هنری است. وی گاهی شکل پیکری را با جداسازی سطوح رنگی از یکدیگر ترسیم می‌کرد اما پس از چندی به شکل‌های هندسی و حرکات تجریدی گرایش یافت و به ذخایر هنرهای ایرانی دل بست.
این هنرمند برجسته زمانی که فقط ۳۰ بهار از عمرش سپری شده بود، در اثر صانحه رانندگی در تبریز جان به جان آفرین تسلیم کرد و به دیار باقی شتافت.