مصطفی مجتهدی تبریزی
(۱۲۵۸ش، تبریز ـ ۲۳ خرداد ۱۲۹۸، تهران)
عالم، مجتهد، فقیه، نویسنده، پژوهشگر
مصطفی مجتهدی تبریزی به سال ۱۲۵۸ هجری‌شمسی در تبریز به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات مقدماتی در تبریز، راهی نجف‌اشرف شد و در حوزه درس علمای بزرگ زمان به کسب علم و معرفت پرداخت و ضمن اخذ درجه اجتهاد، یکی از چهره‌های برجسته و درخشان خاندان مجتهدی در فقه، اصول و فقاهت گردید.
وی در میان ۱۲۰۰ شاگرد شیخ محمدکاظم خراسانی، جایگاه ویژه‌ای داشت و به درجه بالایی از فقه و اصول نائل شده بود و از این رو اعتبار خاصی میان علما داشت.
از آثار مکتوب ایشان می‌توان به حاشیه بر کفایه آخوند خراسانی، ارجوزه‌ای در فن عروض و قافیه، و متفرقاتی در ادبیات عرب اشاره کرد.
این فقیه بزرگ در سال ۱۲۸۴ هجری‌شمسی عازم سفر حج شد و در راه بازگشت به چند کشور مسافرت کرد که در همین هنگام به بیماری مننژیت مبتلا گردید و سرانجام فلج شد. مدتی در بغداد اقامت گزید و به معالجه پرداخت و سرانجام به وطن بازگشت اما چون ورودش به ایران با بحران مشروطیت در تبریز مصادف شده بود، به تهران رفته و مدت ۲ سال در آنجا اقامت گزید و سرانجام در ۲۳ خرداد ۱۲۹۸ بر اثر عود بیماری، به دیار باقی شتافت.