مسجد شاه طهماسب

در جانب شرقی میدان صاحب‌آباد، مسجدی معروف به مقام صاحب‌الامر وجود دارد که به دستور شاه طهماسب اول صفوی ساخته شده و به مسجد شاه طهماسب خوانده می شود.

این مسجد در سال ۱۰۴۵ هجری‌قمری توسط‏ قوای سلطان مراد چهارم تخریب و پس از عقب‏ نشینی عثمانی‌ها، دوباره آباد شد ولی از زلزله‏ شدید سال ۱۱۹۳ هجری‌قمری نیز در امان نماند و عمارت آن مجدداً فروریخت که در سال ۱۲۰۸ هجری‌قمری توسط جعفرقلی خان دنبلی (باتمانقلیچ) ـ پسر احمد خان ـ دوباره ساخته شد.
بلندی طاق مرمری مدخل دهلیز یا کفشکن که نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‏کند ۵/۳ متر بوده و از ۳ قطعه سنگ ترکیب یافته که عبارتند از ۲ پایه و یک طاق بزرگ یکپارچه به عرض ۲۲۰ و بلندی ۱۷۵ سانتی‌متر و عرض ۳۲ سانتی‌متر.
سطح بیرونی طاق و پایه ‏ها را گل و بوته و اسلیمی و ختائی برجسته‏ دل انگیزی پوشانده است و فقط در بالای طاق، عبارت «بسم الله الرحمن الرحیم» در وسط ترنج بیضی شکل منکسری به خط ثلث نقر گردیده است.
سنگ‏ نبشته‏ مرمرینی که در جانب شمالی این طاق روی دیوار نصب شده ۴۰ سانتیمتر بلندی و ۱۲۰ سانتیمتر عرض دارد.

بلندی طاق مرمری مدخل بقعه ۳ متر و عرض آن ۱۸۰ سانتیمتر است. این طاق نیز سه پارچه به صورت دو پایه و یک طاق می باشد. بلندی پایه ‏ها ۱۵۰ و عرض آنها ۳۰ سانتیمتر است که قسمت اصلی طاق برروی آنها استوار شده است.
دیوارهای داخلی بقعه یا مسجد، تزئینات متعددی همچون کتیبه‌های برنزی برجسته دارد و وسط بقعه، صندوق چوبی مشبکی به چشم می خورد.
مسجدی نیز در شمال دهلیز بقعه واقع شده که به آن مسجد شیخان یا مسجد ثقه‌الاسلام میگویند.

سال ۱۳۸۰ هجری‌شمسی از جانب میراث فرهنگی استان، در محل مسجد صاحب‌الامر موزه‌ای با عنوان قرآن و کتابت افتتاح شد که در آن نسخ نفیسی از قرآن، مربوط به دوره‌های گوناگون تاریخ، نگهداری می‌شود که یکی از آن‌ها به دست‌خط علی بن موسی منتسب است.
کتاب‌های دعا، دیوان اشعار برخی از شاعران، انواع پلاک‌های فلزی، قلمدان‌ها، ظروف سفالی، چینی و مسی با نوشته‌های قرآنی، ‌آثار خوش‌نویسی هنرمندان تبریزی، چندین کتیبه‏ سنگی و یک پیراهن منقش به آیات قرآنی از دیگر آثار به نمایش درآمده در این موزه هستند. صورتک‌های چسبیده شده به در ورودی مسجد که نشان‌گر نوع حاجت نذر کنندگان بوده نیز توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند.