محمدعلی اردوبادی
(۲۸ دی ۱۲۷۳، تبریز ـ ۱۴ مرداد ۱۳۳۹، کربلا)
ادیب، شاعر، نویسنده، از علما و مراجع بزرگ تقلید
شیخ محمدعلی اردوبادی دی ماه ۱۲۷۳ در شهر تبریز به دنیا آمد. از سن ۳ سالگى در خدمت پدر بزرگوارش میرزا ابوالقاسم اردوبادی، رهسپار حوزه علمیه نجف‌اشرف شد و به یادگیری علوم دینی پرداخت و فقه، اصول، حدیث، رجال، فلسفه، کلام و تفسیر را در خدمت علمای برجسته آن دیار فراگرفت و چندی بعد از محضر مراجع بزرگ عصر به دریافت اجازه اجتهاد نائل گردید.
اردوبادی، ادیبی وارسته، عالمی فاضل، دانشمندی فرزانه، صاحب کمالات نفسانی و فضائل اخلاقی، دارای قریحه شعر عالی و سخنوری کم‌نظیر و همچنین دوست دیرینه علامه امینی بود و با وی در گردآوری کتاب ارزشمند الغدیر همکاری داشت به طوری که بخش ادبی آن مجموعه وزین و ثقیل مرهون قلم‌فرسایی آن فرزانه آزاداندیش است.
تألیفات آیت‌اله اردوبادی را بالغ بر ۵۲ عنوان دانستهاند که از آن جمله می‌توان به الانوار الساطعه فی تسمیه حجه‌اله قاطعه، سبک النظار فی شرح حال المختار، منظومه‌ای در وقایع روز عاشورا، منظومه‌ای در استقبال الفیه میرزا محمدتقی نیر تبریزی، القبسات، قطف الزهر، زهرالریاض، الحدائق ذات الاکمال، الهدیقه البهجه، الریاض الزاهره، زهرالربی، مناهیج الیقین، الشهاب المبین، الشهب الثاقبه، و رجوم الشیاطین اشاره کرد.
سرانجام این عالم بزرگ به سال ۱۳۳۹ هجری‌شمسی در کربلای معلی چشم از جهان فروبست.