در روز دوم فروردین ماه که مصادف با سالروز شهادت امام صادق(ع) بود، مراسمی در مدرسه فیضیه قم برگزار شد و در آن سخنانی در ابراز مخالفت با انقلاب سفید گفته شد.
از این رو دولت برای جلوگیری از ابراز هرگونه مخالفتی، عده زیادی از افراد اجیر شده با لباس‌های مبدل را در حمایت قوای نظامی به قم فرستاد و هنگام برگزاری مراسم، ابتدا افرادی که به لباس زائر و مسافر درآمده بودند، پای منبر جای گرفته و با صلوات‌های بی‌جای خود نظم مجلس را برهم زدند. سپس با طلابی که درصدد جلوگیری از کارشکنی آنها بودند، درگیر شدند و با چاقو و چماق به مردم و طلاب حمله بردند. با این اقدام، زمینه ورود قوای نظامی به مدرسه فیضیه فراهم شد و در یورشی که تا غروب ادامه پیدا کرد، عده زیادی از طلاب هدف تیراندازی قرار گرفته یا از پشت بام به پایین پرتاب شدند.
در همان روز، حمله دیگری به مدرسه طالبیه تبریز صورت گرفت و دولت شاه کوشید تا موضوع را به مخالفت طلاب با حقوق اجتماعی بانوان و ناراحتی زنان و روشنفکران از این موضع‌گیری نسبت دهد. مأموران امنیتی رژیم پهلوی به مدرسه علوم دینی طالبیه هجوم آورده و به ضرب و جرح طلاب پرداختند و همچنین عده‌ای از مردم بی‌گناه را دستگیر کردند. این اقدام ناشایست آنها منجر به تظاهرات مردمی و حمایت مردم از دستور امام خمینی(ره) بود.