غلامحسین بیگجه خانی
(۱۲۹۷ش، تبریز ـ ۲۴ فروردین ۱۳۶۶، تبریز)
استاد مسلم تار، سرپرست ارکستر رادیو تهران
غلامحسین بیگجه خانی در سال ۱۲۹۷ هجری‌شمسی در محله سنجران متولد شد. پدرش در نواختن تار و کمانچه استاد سرشناسی به حساب می‌آمد از این رو نخستین سال‌های کودکی را با موسیقی رشد و نمو یافت و تار را جهت فراگیری انتخاب و نزد پدرش به تمرین پرداخت.
در ۱۳ سالگی پدرش را از دست داد و تار را نزد عموی خود ادامه داد و در کوتاهترین مدت، استاد کم‌نظیر موسیقی شد و با سبک و سیاق خاصی در تار غوغا می‌کرد تا اینکه به دنبال تامین معاش خانواده، مجبور شد در مجالس شب‌نشینی و عروسی‌ها شرکت کند.
وی در سن ۲۰ سالگی به طور اتفاقی با ابوالحسن‌خان اقبال‌آذر آشنا شد و همراه با محمود فرنام یک عمر در کنار وی به هنرنمایی پرداختند.
بیگجه خانی آهنگساز بود و علاوه بر شناخت موسیقی آذربایجانی، در مورد ردیف‌های موسیقی سنتی ایران نیز مطالعات گسترده‌ای داشت و با الهام از آموزه‌های درویش‌خان و نی‌داود، در صنعت موسیقی جایگاه ممتازی یافته بود.
از این استاد برجسته موسیقی، قطعات ضربی فوق‌العاده شیرین و کاملاً متفاوتی با آنچه تاکنون شنیده شده، باز مانده است.
وی در برنامه‌ای که به سال ۱۳۲۵ هجری‌شمسی در باغ گلستان اجرا شد با احساس تمام هنرنمایی کرد و آهنگساز بزرگ آذربایجان (جهانگیر جهانگیرف) که در جمع حضور داشت به گریه افتاد و فریاد زد: «چنین هنرمندی بی‌مانند است.»
با تأسیس رادیو تبریز، همکاری خود را بطور جدی آغاز کرد و مدت ۲۵ سال سرپرستی ارکستر شماره یک رادیو تبریز را برعهده گرفت و مدت ۴۰ سال در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی سنتی ایران به تدریس مشغول بود تا این که در سال ۱۳۶۶هجری‌شمسی به طرز عجیبی از دنیا رفت و جسم بی‌روحش چنان به نظر می‌رسید که هنوز تار می‌نوازد.
پیکر این استاد پس از تشییع در آرامستان وادی‌رحمت به خاک سپرده شد.