علی غروی علیاری
(۲ دی ۱۲۸۰، تبریز ـ ۱ اردیبهشت ۱۳۷۶، تبریز)
عالم، مرجع تقلید، از مجتهدین و فقهای نامدار آذربایجان
میرزا علی غروی علیاری به سال ۱۲۸۰ هجری‌شمسی در تبریز متولد شد. در سن ۳ سالگی پدرش را از دست داد و تحت سرپرستی و تربیت جد بزرگوارش آیت‌اله میرزا حسن علیاری پرورش یافت. پس از اتمام تحصیلات مقدماتی در حوزه علمیه تبریز، به سال ۱۳۰۰ هجری‌شمسی راهی نجف‌اشرف شد و ضمن بهره‌مندی از محضر اساتید برجسته آن دیار به درجه اجتهاد نائل گردید و پس از حدود ۱۴ سال کسب علم و فضیلت به زادگاه خویش بازگشت.
وی در تبریز به تدریس، تحقیق و تألیف پرداخت و ارشاد مردم را به مرجعیت خویش ترجیح داد و نزدیک به ۶۰ اثر جاودانه خلق نمود. از مهم‌ترین آثار این فقیه بزرگ می‌توان کتاب‌های زیر را عنوان کرد:
الرهن، الوصیه، الوقف، الرضاع، النکاح، الصلح، الخیارات، الشروط، مسقطات الخیار، الاجاره، القضاء المنجزات المریض، الغصب، الزکوه و الصلاه، البیع، الخیارات، اصول دین و عقاید، رساله فی الرجعه، تفسیر قرآن مجید، رساله مفردات قرآن، حروف تهجی، المهجه فی شرح حال الحجه(عج)، کوکب حسینیه، شرح دعای کمیل، شرح دعای سمات، شرح دعای صباح، شرح زیارت جامعه کبیره، شرح دعای افتتاح، شرح دعای ابوحمزه ثمالی، شرح چهل حدیث از احادیث مشکله، شرح فرمایش حضرت امیرالمؤمنین(ع) در نهج البلاغه، حل مشکلات الاخبار، رساله در مواعظ، منهاج الرشاد، حاشیه بر رجال وحید بهبهانی، تقریرات رجال بحث مرحوم آیت‌اله ابوتراب خوانساری، و تقریرات اصول بحث مرحوم آیت‌اله ضیاءالدین عراقی.
غروی در سال ۱۳۷۶ هجری‌شمسی در تبریز چشم از جهان فروبست. پیکر پاکش پس از تشییع در تبریز، تهران و قم، در جوار حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.