علی غروی تبریزی
(۱۳۰۹ش، تبریز ـ ۲۸ خرداد ۱۳۷۷، راه بازگشت از کربلا)
دانشمند، فقیه، نویسنده، پژوهشگر
میرزا علی غروی تبریزی به سال ۱۳۰۹ هجری‌شمسی در تبریز متولد شد. پدرش از تجار بزرگ بود که ۲ سال بعد از تولد میرزا علی به دست مخالفان مسموم و به شهادت رسید.
میرزا علی از سن ۶ سالگی تحصیل خود را در مکتب‌خانه آغاز کرد و چندی بعد وارد مدرسه علمیه طالبیه شد و تحصیلات خود را ادامه داد. با اتمام مراحل مقدماتی به شهر قم مهاجرت کرد و نزد علمای برجسته به تحصیل و تذهیب پرداخت به طوری که در ۱۶ سالگی سطوح حوزه را به پایان رساند و راهی کربلا و نجف‌اشرف گردید.
وی در کنار تحصیل خارج فقه و اصول در نجف‌اشرف، به تدریس سطوح عالیه پرداخت و بعد از رحلت آیت‌اله خوئی، در رأس پاسداری از حوزه علمیه نجف قرار گرفت.
غروی در دوران مرجعیت خدمات ارزشمندی انجام داد که ایجاد مؤسسه خیریه برای فقرا در زمان تحریم اقتصادی، از اقدامات مهم وی به شمار می‌رود. همچنین نقش ایشان در شکل‌گیری انقلاب‌اسلامی و پیروزی در جنگ ۸ ساله با دشمن بعثی بسیار برجسته و قابل توجه بوده است.
این فقیه نامدار آثار برجسته‌ای به رشته تحریر درآورده است که از مهم‌ترین آنها می‌توان کتاب‌های زیر را برشمرد:
شرح استدلالی بر مکاسب، الفتاوی المستنبطه، دوره کامل مباحث اصول، تسنیدالفتاوی المستنبطه، و التنقیح فی شرح العروه‌الوثقی.
غروی در سال ۱۳۷۷ هجری‌شمسی پس از زیارت کربلا، در پست خروجی بازرسی سازمان امنیت عراق به اتفاق همراهانش به شهادت رسید. وی نخست به گلوله بسته شد و سپس چشمانش مورد هدف قرار گرفت و دستانش قطع گردید.
پیکر شهید مظلوم مخفیانه و بدون تشییع در آرامستان وادی‌السلام به خاک سپرده شد.