عبدالعلی کارنگ
(۱۳۰۲ش، تبریز ـ ۲۱ فروردین ۱۳۵۸، تبریز)
ادیب، نویسنده، پژوهشگر، از بانیان کتابخانه ملی تبریز
عبدالعلی کارنگ به سال ۱۳۰۲ هجری‌شمسی در تبریز دیده به جهان گشود. پس از سپری کردن تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، وارد دانشسرای مقدماتی شد و در سن ۱۸ سالگی به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد و در مسئولیت‌هایی چون آموزگاری، دبیری، مدرسی مدارس عالی، ریاست دبیرستان و ریاست آموزش و پرورش در مناطق مختلف آذربایجان به خدمت خود ادامه داد.
کارنگ در ۲ رشته زبان و ادبیات فارسی و علوم‌تربیتی از دانشگاه تبریز فارغ‌التحصیل شده بود و سال‌ها در همان دانشگاه تدریس می‌کرد.
این ادیب وارسته در عمر کوتاه و پربرکتش، آثار بسیار نفیس و ارزشمندی برجای گذاشت و خدمات قابل توجهی به فرهنگ آذربایجان انجام داد که از جمله مهم‌ترین خدمات ارزشمندش می‌توان پایه‌گذاری کتابخانه ملی تبریز با همراهی گروهی از شخصیت‌های فرهنگی تبریز را عنوان نمود.
از آثار وی می‌توان به ترجمه تاریخ تبریز نوشته مینورسکی، تاتی و هرزنی، خلخالی یک لهجه از آذری؟، ادبیات پارسی، دستور زبان فارسی، آثار باستانی آذربایجان(جلد اول)، دستور زبان کنونی آذربایجان، سفرنامه کارری، مجموعه شعر راز، و تصحیح قسمت تبریز وقف‌نامه ربع‌رشیدی اشاره کرد.
این ادیب و نویسنده پرتلاش بعد از سال‌ها مجاهدت علمی، در اولین روزهای سال ۱۳۵۸ هجری‌شمسی در زادگاهش دار فانی را وداع گفت و پس از تشییع در آرامستان قم‌تپه به خاک سپرده شد.