عبدالرحیم طالبوف
(۱۲۱۳ش، تبریز ـ ۱۲۸۹ش، روسیه)
از روشنفکران قبل از جنبش مشروطه، بنیانگذار انشای جدید، نویسنده
میرزا عبدالرحیم طالبوف تبریزی به سال ۱۲۱۳ هجری‌شمسی در محله سرخاب متولد شد. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش سپری کرد و در ۱۶ سالگی راهی تفلیس شد و به تحصیل زبان و ادبیات پرداخت و ضمن تحصیل در علوم هیئت، فیزیک، شیمی، تاریخ و جغرافیا اطلاعاتی کسب نمود و این در حالی بود که به تجارت مشغول بود و ضمن آن سعی داشت مردم کشورش را از جهل و بدبختی نجات دهد.
وی همزمان با کار و تحصیل، در نگارش نیز صاحب قلمی توانا بود و آثار ارزشمندی خلق کرد و با وجود اینکه در کتاب‌هایش به زبان کودکان سخن گفته، او را مهندس انشای جدید نامیده‌اند.
سفینه طالبی یا کتاب احمد شاهکار طالبوف است که در کنار دیگر آثارش نظیر کتاب‌های مسالک المحسنین، مسائل الحیوه، نخبه سپهری، و ترجمه پندنامه مارکوس جایگاه خاصی دارد.
وی که در تمرخان شوره داغستان به درستکاری و راست گفتاری در میان رجال و دانشمندان معروف شده بود، در دارالحکومه داغستان اقامت داده شد و ضمن آنکه به شدت مورد احترام بود، خانه‌اش مقصد امرا، علما، اعیان و پناه نیازمندان و مستمندان واقع گردید.
طالبوف یکی از نخستین نویسندگان فارسی زبان است که ایرانیان را با تألیف رمان‌های علمی و ترجمه آشنا نمود و از این رو روزبروز اعتبار بیشتری کسب کرد.
این نویسنده و مبارز برجسته به سال ۱۲۸۹ هجری‌شمسی در روسیه درگذشت.