سید مهدی قاضی طباطبایی
(نامشخص، تبریز ـ ۲ اسفند ۱۳۵۹، قم)
عالم، عارف، خوشنویس، فرزند سید علی آقا قاضی طباطبایی
سید مهدی قاضی طباطبایی از عالمانی بود که علی‌رغم زهد و تقوا و تبحرش در علوم مختلف، چهره مشهوری به شمار نمی‌‌رفت و این در حالی بود که علاوه بر ویژگی‌های اخلاقی و علمی، افتخار فرزندی یکی از بزرگترین عارفان و استاد بی‌بدیل نام‌آوران عرصه سلوک الی‌الله به نام آیت‌اله سید علی آقا قاضی طباطبائی(ره) را داشت.
وی نزد پدر بزرگوارش دوره‌هایی از فقه، مباحث اخلاقی و عرفان را آموخت و علاوه بر آن، چون ایشان در اسرار حروف، سرآمد روزگار به شمار میرفت، سید مهدی نیز این دانش و برخی علوم غریبه چون علم اعداد و اوفاق را نزد پدر به خوبی فراگرفت.
سید مهدی همزمان با بهره‌مندی از پدر فاضل و فرزانه خویش، محضر تنی چند از استادان حوزه نجف‌اشرف را نیز درک نمود و به درجه علمی بالایی دست یافت. در خوشنویسی نیز مهارت خاصی داشت و به ویژه در ثلث، استادی منحصر به فرد به شمار میرفت و کتیبه‌های اطراف کفشداری حرم حضرت امیرالمؤمنین(ع) همه به خط ایشان زینت یافته است.
وی در عراق تحت فشار سیاسی رژیم بعثی قرار گرفت و در سال ۱۳۵۴ هجری‌شمسی به اجبار، از عراق به ایران فرستاده شد و ناچار به چشم‌پوشی از خانه و زندگی در نجف‌اشرف گردید و به دلیل فشارهای سیاسی و اقتصادی که بر اثر اختناق بعثی‌ها در نجف‌اشرف بر وی وارد شد و همچنین آوارگی و تبعید، کسالت قلبی و ناراحتی در دستگاه گردش‌خون برایش پیش آمد و این بیماری چندین سال متوالی او را در رنج و زحمت انداخت. از سوی دیگر، بالارفتن سن و دوران سالخوردگی این عارضه را تشدید نمود و چون همسری اختیار نکرده بود، کسی نبود که مراقبت‌های لازم را از وی به عمل آورد تا اینکه حالش منقلب گشت و در سال ۱۳۵۹ هجری‌شمسی از این دنیا رخت بربست و پس از تشییع باشکوه، در یکی از حجره‌های حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.