سید احمد خسروشاهی ؛ عالم، فقیه، اصولی، نویسنده
سید احمد خسروشاهی
(۲۵ فروردین ۱۲۹۱، تبریز ـ ۲۸ خرداد ۱۳۵۶، تبریز)
عالم، فقیه، اصولی، نویسنده
سید احمد خسروشاهی به سال ۱۲۹۱ هجری‌شمسی در تبریز به‌دنیا آمد. علوم دینی را نزد پدر آغاز کرد و مقدمات و قسمتی از سطح را آموخت. به‌خاطر تبعید پدرش، دومین مرحله از تحصیلات خود را در حوزه علمیه مشهد ادامه داد.
پس از سپری شدن دوران تبعید پدر، همراه وی به تبریز بازگشت و نزدیک به ۲ سال در این شهر اقامت گزید و برای تکمیل علوم، راهی حوزه علمیه قم شد.
وی مدت ۴ سال در حوزه درس علمای طراز اول قم شرکت کرد تا اینکه پس از اقامت طولانی مدت در آن شهر، دوباره راهی آذربایجان گردید و تا آخر عمر در زادگاهش ماند.
خسروشاهی صاحب آثار متعددی است که به‌عنوان نمونه می‌توان کتاب‌های زیر را برشمرد:
مواعظ و منابر(۴جلد)، فوائد الافهام فى قواعد الاحکام، نثارات الکواکب على خیارات المکاسب، هدایه الامه الى زیارت الائمه، اهداء الحقیر الى اخیه البارع البصیر، رساله عملیه، مجلد الطهاره، امطار الدر فى مقدار الکر، ذوره العاده فى نیه العباده، مختصر الکلام فى حکم السلام، قمع الشکوک عن لباس المشکوک، رساله فى التقیه، حاشیه بر عروه‌الوثقى، حاشیه بر قوانین، حاشیه بر رسائل شیخ انصارى، حاشیه بر شرایع، و حاشیه بر شرح لمعه.
خسروشاهی روز ۱۲ آذر ۱۳۴۲ بخاطر افشاگری علیه رژیم پهلوی، به‌همراه علمای برجسته تبریز دستگیر و توسط ساواک روانه زندان قزل‌قلعه شد ولی پس از یک ماه آزاد و به تبریز بازگشت و سرانجام به سن ۶۵ سالگی در زادگاهش چشم از جهان فروبست و جسم بی‌روحش پس از انتقال به مشهد مقدس، در حرم مطهر امام رضا(ع) آرام گرفت.