درگذشت سید مرتضی خسروشاهی (زاهد ، عابد ، عالم) / ۲ فروردین ۱۳۳۲

آیت الله سید مرتضی خسروشاهی ـ از فرزانگان فقهی خاندان جلیل خسروشاهی^۱ـ دعوت حق را لبیک گفت.

با انتشار خبر درگذشت ایشان مردم اشک ماتم ریختند و پیکرش پس از غسل و نماز به امامت فرزندش آیت‌الله سید احمد خسروشاهى، به‌صورت امانت در جوار امامزاده سید ابراهیم محله دوه‌چی، به خاک سپرده شد و سپس به نجف‌اشرف منتقل گردید و در جوار مرقد مطهر حضرت علی^(ع) به خاک سپرده شد.

به منظور تجلیل از یک عمر خدمت به اسلام و مسلمین مجالس متعدد بزرگداشتى از سوى بازماندگان و دیگر قشرهاى مختلف مردمى در شهرهاى نجف‌اشرف، مشهد، قم، تبریز، خوى و خسروشاه برگزار گردید و به سوگواری در فراق ایشان پرداختند.

*

ایشان از زاهدان بنام آذربایجان بود که در نجف‌اشرف متولد و چند سال بعد به‌همراه پدر به تبریز آمد و در سن ۲۰ سالگی برای تکمیل تحصیلات خود مجدداً راهی نجف‌اشرف شده و در آن دیار به درجه والای علمی رسید.

از جمله آثار تألیفی ایشان می‌توان به موائد الافهام، رسائل مفرده، ذروه السعاده، امطار الدر، حاشیه عروه‌الوثقی، قمع الشکوک، مختصر الکلام، اهداء الحقیر، و نثارات‌الکواکب اشاره کرد.  

پی نویس ها:

۱- خاندان خسروشاهی از خاندان‌های اصیل فقهی و روحانی آذربایجان است و سالیان متمادی روحانیت و فقاهت در آن دودمان جاری و مداوم بوده و شاید سابقه قدمتی نزدیک به ۳۰۰ ساله داشته باشد.