حسن ناصرزاده
(۱۲۸۷ش، تبریز ـ ۲ مرداد ۱۳۵۹، تبریز)
خطیب، سخنور، نویسنده، مبارز انقلابی
میرزا حسن ناصرزاده به سال ۱۲۸۷ هجری‌شمسی در تبریز به دنیا آمد. پدر بزرگش از علمای بنام دوره قاجار بود و به ناصرالشریعه شهرت داشت. میرزا حسن از سنین خردسالی تحت تأثیر و تعلیم وی قرار گرفت و به علوم اسلامی گرایش پیدا کرد و در حوزه علمیه به تحصیل پرداخت.
پس از اتمام تحصیلات، در مجالس و مساجد به وعظ و خطابه پرداخت و با سخنان شیوای خود چنان در دل مردم جای گرفت و طولی نکشید در اندک زمانی به شهرت بالایی دست یافت.
ناصرزاده با شیوایی و صراحت در بیان، محبوبیت عجیبی در میان مردم کسب کرد به طوری که ازدحام مجالسش زبانزد خاص و عام شد و امروز پس از ۳۵ سال، هنوز بیاناتش در محافل به گوش می‌رسد که عمدتاً خطاب به جوانان به موعظه پرداخته است.
او همچنین در نهضت ملی شدن صنعت نفت و قیام مردمی سال ۱۳۴۲ هجری‌شمسی نقش عمده‌ای داشت و سرانجام به همراه آیت‌اله طالقانی و مهندس بازرگان زندانی و تبعید شد.
این خطیب توانا آثار تألیفی متعددی از خود برجای گذاشته که از میان مهم‌ترین آنها می‌توان کتاب‌های آدمیت، و مرآت الصلوه را نام برد.
میرزا حسن در سال ۱۳۵۹ هجری‌شمسی بر اثر ابتلا به بیماری قلبی در زادگاهش دار فانی را وداع گفت و در میان حزن و اندوه جمع کثیری از مریدانش به خاک سپرده شد.