حسن مصطفوی تبریزی
(۱۶ خرداد ۱۲۹۵، تبریز ـ ۵ تیر ۱۳۸۴، تهران)
عالم، عارف، مفسر قرآن، نویسنده، پژوهشگر
علامه حسن مصطفوی تبریزی به سال ۱۲۹۵ هجری‌شمسی در محله دوه‌چی به دنیا آمد. دوران کودکی را در محضر پدرش که دانشمند شهر و مشهور به زهد و تقوا بود، تحت تعلیم قرار گرفت و به واسطه هوش سرشارش، دروس چندین سال را یکجا طی نمود. سپس وارد مدارس تبریز شد و ضمن آن به فراگیری ادبیات عربی و علوم پایه اسلامی پرداخت.
در سن ۱۵ سالگی دروس رسائل و مکاسب را که مهم‌ترین قسمت از علوم دینی و دروس حوزه به شمار می‌روند، به اتمام رساند و به دنبال آن وارد دانشکده الهیات تبریز شده و مدرک دکترا اخذ نمود. و چندی بعد راهی قم و نجف‌اشرف شد و ضمن تحصیل در حوزه علمیه، به کسب علم و فضیلت پرداخت و در سن ۲۶ سالگی ضمن داشتن دکترای الهیات، با درجه اجتهاد به میهن خود بازگشت.
وی بیش از ۷۰ عنوان اثر تألیفی دارد که از سن ۲۴ سالگی به نگارش آنها پرداخته و بخشی از مهم‌ترین عناوین آن عبارتند از:
تفسیر روشن (۱۶جلد)، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم (۴جلد)، محاکمه و بررسی باب و بها (۳جلد)، احادیث صعب امام هفتم(ع)، احادیث صعب امام هشتم(ع)، مصباح الشریعه، رساله لقاء‌اله، رساله معرفه‌اله، رساله سیر و سلوک، روش علمی در ترجمه و تفسیر قرآن مجید و احادیث، و رهنمای گمشدگان، شرح باب حادی‌عشر، اشعه نور، علایم آخرالزمان.
مصطفوی پنجم تیر ۱۳۸۴ در تهران درگذشت و پس از انتقال پیکرش به شهر مقدس قم، در جوار مرقد مطهر حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.