جعفر سلطان‌القرائی
(۱۲۸۳ش، تبریز ـ ۲۷ دی ۱۳۶۷، تبریز)
نسخه‌شناس، اندیشمند، محقق، خوشنویس، نقاش
جعفر سلطان‌القرائی در سال ۱۲۸۳ هجری‌شمسی در کوی دوه‌چی چشم به جهان گشود. در دوران کودکی قرآن مجید و برخی از متون فارسی و عربی را نزد پدر و برادرش ـ میرزا جواد سلطان‌القرائی؛ دانشمند، فقیه، نویسنده و از علمای بنام آذربایجان (۵ مهر ۱۲۸۰، تبریز ـ ۹ آذر ۱۳۷۶، تبریز) ـ فراگرفت و ضمن آموختن خط در محضر حاج میرزا محمدحسین مکتب‌دار، با کتاب و قلم مأنوس گردید و چندی بعد به تجارت روی آورد و مدت ۳۰ سال در شهرهای مختلف به داد و ستد پرداخت.
وی در شناخت نسخه‌های خطی و تشخیص اسناد و اوراق هنری و تاریخی، از متبحران کم‌نظیر روزگار بود و در زمان حیات خویش تعداد ۱۷۹ جلد از کتاب‌های بسیار نفیس خود را به کتابخانه مجلس اهدا نمود.
از آثار مطبوع این علامه بزرگ می‌توان به تصحیح، تعلیق، تحشیه و تدوین کتاب‌های زیر اشاره کرد:
روضات الجنان و جنات الجنان حافظ حسین کربلائی (۲جلد)، المحافل، و صدها عنوان مقاله و مطلب تحقیقی چاپ شده در مجلات یادگار، دانش، مهر، یغما و پیام نو.
اندیشمند و نسخه‌شناس بی‌همتا در سال ۱۳۵۸ هجری‌شمسی در بیمارستان پاستور نو بستری شد و پس از مدتی به زادگاهش بازگشت. اما از آن پس، همواره مریض‌الاحوال بود تا در شامگاه ۲۷ دی ۱۳۶۷ در تبریز چشم از دنیا بست و پیکر ارزشمندش در آرامستان وادی‌رحمت به خاک سپرده شد.