بهمن سرکاراتی
(۱۲ شهریور ۱۳۱۶، تبریز ـ ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، تبریز)
اسطوره‌شناس، ادیب، نویسنده، مترجم، پژوهشگر
بهمن سرکاراتی سال ۱۳۱۶ هجری‌شمسی در محله ششگلان متولد شد. پس از اتمام تحصیلات مقدماتی راهی انگلستان شد و در سال ۱۳۴۵ هجری‌شمسی گواهی کارشناسی‌ارشد در رشته فرهنگ و زبان‌های باستانی را از مدرسه زبان‌های شرقی دانشگاه لندن اخذ نمود.
وی در سن ۳۰ سالگی به استخدام دانشگاه تبریز درآمد و همزمان به تحصیل در مقطع دکترای دانشگاه تهران پرداخت. از سال ۱۳۷۰ هجری‌شمسی عضویت فرهنگستان زبان و ادب فارسی را در کنار تدریس در دانشگاه تبریز به‌عنوان استاد زبان‌شناسی و زبان‌های باستانی ایران پذیرفت.
این ادیب برجسته مدت ۳۹ سال در دانشگاه تدریس کرد و در اوج شهرت و باروری علمی از خدمات دولتی بازنشسته شد. مدتی در کشورهای آلمان، انگلستان و ژاپن به تحقیق و تدریس پرداخت و کار به جایی رسید که پژوهشگران اروپایی و آمریکایی برای بهره‌مندی از علم وی، به ایران آمدند و در محضر وی حضور یافتند.
سرکاراتی ضمن انجام خدمات فرهنگی متعدد، آثار ارزشمندی خلق کرده است که از میان مهم‌ترین آنها می‌توان کتاب‌های زیر را برشمرد:
اسطوره بازگشت جاودانی، مقدمه‌ای بر فلسفه‌ای از تاریخ، دین ایرانی بر پایه متن‌های معتبر یونانی، اوستا و هنر نو، فرهنگ ریشه شناختی افعال زبان فارسی، اوستا و هنر نو، گزیده اشعار، بررسی جامع زبان فارسی باستان و آثار بازمانده آن، و اصطلاحات خویشاوندی در زبان‌های ایرانی.
ریاست انتشارات دانشگاه تبریز، مدیریت گروه زبان‌شناسی دانشگاه تبریز، و معاونت پژوهشی بنیاد ایران‌شناسی بخشی از مسئولیتهای اجرای وی در طول حیات علمی خود بود.
اسطوره‌شناس و اوستاشناس طراز اول دنیا، سال‌ها عمر خود را با دکتر مهری باقری ـ استاد برجسته زبان‌شناسی و زبان‌های ایرانی باستان و چهره ماندگار ادبیات (۱۳۲۴ش، تهران ـ در قید حیات) ـ سپری نمود و سرانجام به سن ۷۶ سالگی در زادگاهش چشم از جهان فروبست.