دوه چی بازارچاسی / بازارچه شتربان

بازارچه مسقف آجری شتربان که در زبان محلی به دوه چی بازارچاسی معروف است، پل ارتباطی محله دوه چی و بازار تبریز به حساب می‌آید که در شمال مهرانرود و نزدیک بازار مسگران قرار گرفته و توسط همین رودخانه از بازار جدا می‌شود.
این بازارچه تاریخی ورودی های متعددی دارد که دو ورودی اصلی از طرف سامان میدانی (میدان کاه فروشان) اصلی ترین ورودی ها می باشند.
در ابتدای بازارچه، مسجد سید آقا علی قرار گرفته که از مساجد تاریخی و ثبت شده در آثار ملی ایران است که پرداختن به آن مستلزم مجال دیگر می باشد و به طور کامل معرفی خواهد شد.

سابقاً مدارس مولوی، محمدیه و انوریه در داخل بازارچه قرار داشتند که تنها مدرسه نصریه به همراه مسجد حسن پادشاه باقی مانده که مسجد از آثار بجا مانده از دوره حکومت آق‌قویونلوها به شمار می رود.
چندین کاروان‌سرای تاریخی در این بازارچه دیده می‌شوند که تغییر کاربری یافته و به حالت تجاری درآمده اند. در گذشته، مسافران و قافله ‏های روستاییان و دیگر مسافران که از سمت غرب و شمال غربی و برای داد و ستد به تبریز می ‏آمدند، در کاروانسراهای بزرگ این محوطه اقامت‏ می‌کردند و در این بازارچه مایحتاج خود را تامین می‏کردند.
وجه تسمیه دوهچی از آنجاست که در زمان قدیم، در این محل حمل و نقل کالا توسط شتر انجام می‏شد و ساربانان در این مکان توقف می‏کردند.
هم اکنون مغازه‏ های این بازارچه به کسب و کار بزازی، کفاشی، لباس‏ فروشی، خواروبار فروشی، قهوه‏ خانه، غذاخوری و خرازی مشغول هستند.